Suskun Çoban

suskun patlayan hediye paketleri
içinde verdiğin kemiriciler siliyor
şahsıma ait çıban istekleri

bulanık bir bahar kaldı bende
sorgusuz bir kış daha geçecek
merasimle önümden
ben hazır ol durumda
selamımı esirgemeyeceğim
tuhaf bir ihtiyaç çoban
ancak
gözsüz yüzünü
kendime isteyeceğim

avuçluyorsun
yeryüzündeki bütün toprakları
saçıyorsun o yana bu yana
dilenciler yığınını
dağılmış saçlar
açılmış kollar
yalvarıyorlar çoban
asla görmeyeceğim

titrek eklem yerleri
ayağa kalkacak bastona muhtaç
dilsiz kaval sende
üfle de
önündeki çöl kurusu kumlara
tıkanmış kulakları aç
demeyeceğim

boynum mu bükük
yoksa
dünya mı kendi eksenine eğik
bundan sonra sormayacağım...