Tanısaydım Keşke

Bana seni sordular,
Tanımıyorum dedim.
Nasıl olur;
Onun için şiirler yazıyorsun
Ya döktüğün gözyaşları
Tanıştığın kaldırım taşları
Boş şişeler bile müşteki
Fırlattığın duvarı demeye ne hacet
Selamsızlar bile sana küskün
Güneş sana hiç doğmadı
Ay perdesini kapadı
Sen ona küstün
Herkes sana
Nasıl olur da tanımazsın dediler

Tanısaydım;
Yanımda olurdu varlığı
Yokluğuyla dertleşmezdim
Yazmazdım mektupları yalnızlığıma
Yüreğimin külleri yerine
Ucu yanık olurdu mektuplarımın
Ne zaman canım yansa o gelmezdi aklıma
Kendimi yetim hissetmezdim
Bayram sabahı cebimde şekerim olurdu
Kimsesiz ellerimin yerine
Her sabah güneş pencereme doğardı
Ay, beni kıskanıp yıldızlara yaklaşırdı
Ah bir tanısaydım, tanısaydım keşke.