Tarlabaşı

Duygusu çok gölgesi az
geçip giden kısa mutlu bir zaman.
Yakın geride Galatasaray ve Dolapdere arasında
eskitilmiş garip yorgun bir mekan.

Tarlabaşı parça parça dört hece...
Eskimiş anlar çeker beni usulca kendine.
Ötede annemin ve babamın ufkun görülen yüzleri
en gerçek halidir sessiz gerçeğin.
Bilirim sokak diplerindeki
alacakaranlık ve onüç yaşlı
buğulu bulanık gezinen yalnızlıkları.
Ben tekrar ve tekrar peşinden koştuğum yıllara
çelimsiz sırtımı dayadım
ve ıslık ıslık çiğnedim türkülerle.

Tarlabaşı parça parça dört hece...
Birden bir rüya gibi fırlar tel örgüden
inip çıktığım Ömer Hayyam yokuşu,
zayıf ellerimin ve avuçlarımın misket ve bilye tuttuğu
Kaplan ve Kurdele sokakları,
Çember koşturduğum marazlı viraneler,
seksek taşı oynadığım
dar destansı Serdar Ömer Paşa kaldırımları.

Tarlabaşı parça parça dört hece...
Dört kırlangıçın uçuşu kadar korunaksız
içimin kırık kanatlı karanlıkları.
Keskin bir öfke ve nefret ile karşılar
geçmiş karanlığın örtüğü
on yaş, dudak dudak dolusu,
günbatımı, ergen nefesli gizli İnci öpmeler.

Tarlabaşı parça parça dört hece...
Bana ait olandır harap kalmış
Mesut apartmanımın biricik kadersiz şarkısı.
Hilesi bol ve daima aklımda kalan
haksız çarmıha gerilişimiz
ve taşralı göçmenlere kaptırdığımız şanlı geçmisimiz.

Tarlabaşı parça parça dört hece...
Ahşap eski bir evin penceresinden
sarkarak geçmiş rumluğu hatırlatan
yanık kış hüzünlü bakış
ve daima dudağımı örseleyen
sakız kokulu, uzun çok uzun,
çocuk mavisi kadar acı mevsim hikaye.

Tarlabaşı parça parça dört hece...

İoannis Bozikis - Bir âfet gibi (Atina-2012) / Copyright