Tekil Kadınlıklarımıza

Kış, arsız çocuk gözleriyle kapımdayken
Kırkıncı boğumda adın bir ur... Sesimin
Tanıyamıyorum iliştirilmiş merhabalardaki seni!

Yaprak düşüyor
Sonbahar ağzıyla seviyorum seni
Gelme...
Bu dünyanın kadınlarından değilim!
Ne güzel gözlerim, ne saçlarım kara... Ne de
Sevebilirim seni zapt edilmiş o tüm sokak ağızlarında!

Uyumak... Uyandığımda sen kokan yaralarım.
Mutlu olabilir mi insan? Cevabını bildiği sorularıyla!
Üç noktalar biriktirdim, gel al diye yetmezmiş gibi
Kanatır gibi sevişlerin.

El ayalarımı basıyorum, içimdeki o boşluğa
Dolansa diyorum bir kordon, tekil kadınlığıma!
Ne kalabilir ki geriye ölememişken ve
Halen açarken çiçekler mor'un tonlarında!
Orada olsan, el ayamın, tenimi örttüğü
Bir başka terk edişten yadigâr çukurun
Arkasında...