Tıfl-ü Şebab

Yârdan ırak kaldım, ne hacet başka derde
Kırıldı kanadım, uçamam gayrı göğe
Yağmur olup yağdım, sitem etti ebr eşke
Visâl bekler gönül, aşk ile döne döne

Ağladım sızladım, varmaz ki sesim yâre
Yanıma çağırdım, takıldı bir engele
Nihayet usandım, başladım beklemeye
Sebat eyler gönül, sabır ile derdine

Masumca yanaştım, değdim kadife tene
Bir tıfl-ü şebabdım, nazar eyledim lebe
Kendime çok şaştım, iffettir kavî cebe
Tutsak eder gönül, hüküm ile nefsine

Sözlük:
hacet: gerek
ebr: bulut
eşk: gözyaşı
visâl: kavuşma, vuslat
tıfıl: çocuk
şebab: gençlik
leb: dudak
kavî: sağlam
cebe: zırh