Üç Yeşil Yaprak ve Zehir

Tüm çarpıklığı ve çıplaklığıyla

üç yaprağı yeşil 

kıraçlardan 

bir ağacı budar gibi

tenimden tırnaklarımla ayıklayıp ruhumun kurularını 

göğe biçimsizce iliştiriyorum bu gece

Gönlüm engin olmaktan yana değil artık

kifayetsiz kalıyor

yüzüme varırken 

yürümekte zorlanan sözcükler 

Yoruldum meclislerin salıncak misali

orta yolu bulamayan fermanlarından

hangi yana üşüse ellerim

diğer yanda bir ateş yükseliyor 

varamıyorum

İsyan

kendini yükten bile saymıyor 

omuzlarıma 

öyle ki solumda öğüttüklerimden

meydan meydan yokluk büyüttüm ben

Eylül'ün ve Haziran'ın aşk devrimlerine

Kalmadı 

efsunlu bir selamla gelip 

özündeki zehri

yavaş yavaş yeşillerime nakşeden gülüşlere 

feda edilecek 

bir çizgim

Utansın ay

yoldaş ediyorum ona 

şavkını esirgeyip 

ömrüme yok saydıklarını