Unuttunuz mu Diye Başlayan Satırlar

saatler;
Tan vakti, dedikleri kuşluk vakti.
Akşamdan kalanlara,
geceden,
gündüzü çalanlara,
beni de ekleyin ;
derken,
elleri ceplerinde bir adam,
yalnızlığının,
yokluğuna ağlıyordu,
farkında olmadan.

Oysa;
.../

oysa, yada, mesala,
örneğin, demiştim ki,
diye kıvırmalı başlayan,
kelimeler, kitabının arasına koyduğu,
kağıt parçalarında bile Yazmazdı,
adam gibi adam için....
...../
Lakin;
farkındamısınız ?
Buradayım diyerek,
ısısız adam röllerindeki adamın adasından,
yalnızlığa açılan demir kapıda,
özgürlüğünü elinden alan, sevdanın,
hasret prangalarına vurulan gem'lerin,
anahtarlarını bulanık sulara atan sevgiliye,
serzenişte bulunurken,
kır saçlı adam, gibi adam,
unuttunuzmu beni diye başlayan,
satır aralarında ki,
derin ah'lar, vah'larla geçen,
gözyaşları ile ıslanan beyaz kağıtların,
sarıya dönüşünü acı ile izlerken,
acılarla ,yazılan yazıların,
virgülüne bile dokunmadan,
yazar da yazar/dı bir umut ile,
lakin umutların bittiği yerde,
beklemek zordu musalla taşı dedikleri soğuk taşların üzerinde,
belini acıtırmı bilinmez, garibin,
ama;
Bir gerçek vardı ki,
içine akan gözyaşlarıydı farkında olmadan...