Üzülme

Üzülme...
Zamansız olmayacak gidişim!..
Ta ki sen aramaya yüz tutuncaya dek,
İçine batarcasına hatırlayacaksın her şeyi.
Dökülesi, yıkılası kahrından tükendim artık.
Sevgimin bitmeyen çaresiz sessizliğinde sağır oldum...
Kendimi duymaktan kendime acizim!
Yokluğundan başka hiçbir şeyle ölemedim...
Ne sen ne başkası doldurmayacak yerini inan.
Paramparça olası, kahrolası dertlerinle başbaşayım;
Yokluğunun ta ortasında...
Meçhul bir kaybın bilinmeyen tek öznesi ben mi kalacaktım?
Neye yanayım, şimdi neye üzülüp ağlayayım?
Düğüm, düğüm oldu ayrılıklar peşinde boşa geçen onca zaman.
Etten, tırnaktan yaralar değil ki yaşadıklarımız, düzelsin...
Söyle şimdi bana:
Çaresi mi yoktu bu vebanın da kurtulamadık.
Neyi esirgedik de bulamadık,
Neyi kopardık da yerine gelmedi?