Vazgeçilmezliğin Manifestosu

Bir şey kaldı orada,

Yani bir şey

Yarım eksik ne denirse adına,

Zamanın boşluğunda asılı,

Yelkovanla akrebin arasında.

Özlemek diyorlar adına,

Gülümsüyorum.

Bir şarkı daha okunsa adınla

Bir cümle daha devrik kalsa

Bir neşter sızısı yayılacak bileğimden ruhuma,

Duyuyorum.

Altı yıl kendimden ayrı yaşadım,

Gözlerinle karşılaşmamak adına. 

Uykusuz geceler biriktirdim enine boyuna,

Türküler mırıldandı uzaktan

Bir tren sireni böldü en orta yerinde uykuları.

Kaç otobüs terminali şahitlik etti kim bilir?

Kendimi uyuttuğum palavralara.

Nasıl serttir bir bankın esrik uykusu denizin kıyısında,

Kaçtığım deniz, boğulduğum deniz.

Bir çift kahverengi aradım maviliğin ortasında.

Kendimi unutmamak adına.

Nasıl varsın bu kadar yokluğunda

Bu sessizliğin

Bu sensizliğin ortasında!

Olsa olsa

Vazgeçilmezliğin manifestosu denir adına.

Sustukça kaçtıkça

Karşı devrimin ayak izleri devinir durur ruhumda.

Oysa memleket derdim ben sana,

Aydınlık çağdaş ve hür enine boyuna!

Memleket derdim sana

Her ağrını göğüsleyebilmek,

Her taşını inci bir kolye gibi sevmek adına.

Gözlerinin kahvesiyle sarmak Anadolu'yu,

Buğday tanelerinin esmerliği teninle yeşertmek çoraklığı..

Çünkü bilirsin,

Dağını taşını toprağını aşını sevmekle yaşayacak memleket.

De ki Atsız gibi,

De ki Nazım gibi.

Öznesinde özlem

Vuslatı sen olmayan memleketi neyleyim?

Şimdi bütün bunları unut,

Yüreğine hatırlamaktan bahset.

Kötü iyi

Çirkin güzel

Ne kadarsa hesapla.

Bana unutmaktan bahset. 

Nasıl olur o işler

Becerebilir miyim?

Alır mısın gözlerini

Akşamüstlerimden ve gece yarılarımdan?

Bir kadının kalçasında mı aramalıyım saadeti, 

Yoksa dikleşen göğüs uçların damı?

Bütün uzuvlarımla mı girmeliyim yatağa, 

Yoksa soluma vurduğun mührü asmalı mıyım karanlığa?

Bana konuşmaktan bahset,

İyiyi kötüyü çirkini,

Koy ver gitsin dibi delik dünyanın zehrini.

Sesinin yankılandığı duvarları al zihnimden,

Yeni bir şey söyle

Aydınlıktan bahset kavuşmaktan

Nazım'dan Ahmet Arif'ten

Ponçik kızlardan, kötü perşembelerden

Uyar'ın dizelerinde ki göğe bakmaktan.

Yüz bin bahse konu olan bir eylem gülüşün şimdi.

Yitirilmiş bir devrimin güncesinde.

Ben kızıl akşamları uğurlayacağım,

Sen gülce baharların özlemimi ekeceksin içime..

Yaşamak ne kadar unutmaksa

Hissetmek kadar hatırlamak düşecek hisseme..