Yağmur Düştü Ellerime

Yağmurun sesi yüreğimde hissediliyordu
zaman içini hıçkırarak döküyordu
dertleşiyordu yerle gök
kimse duymuyordu
bir ben aşikardım acılarına gökyüzünün
bir de gözyaşlarımı okşayan ellerim...

kimse duymasın beni
tutulmasın ellerim
güneşim zaten tutulmuş
yıllar sonra ilk defa
gözlerim kararmış yeniden
karartıları iyi sanardım
meğersem bulutları taşırmış ardından
hep yağış
gözlerimden yüreğime...

insan bir başka düşünüyor yağmurlu günlerde
seni hayal etmek
hem de yanımda yokken
mızmız bir çocuk gibi ağlarken yağmur altında
toprağın kekremsi tadını hissetmek istiyorum
yok...
karbon monoksit sadece
kurum mu bağlamış yürek damarları
neden soluğun yok ?