Yalnızlığın Perde Arkası

Kötü günlerden biriydi yine,
sensiz seni yaşamaya çalışmak
ve akıl kenarı uçurumlarda
intihar teşebbüslerim...
Ölmeme fırsat vermeden
sen çekseydin tetiği,
boş ver sen her halukar da
katilsin sevdiğim...

Annemin soba üzerinde kaynattığı
çilek reçeli gibi kokar yalnızlığın...
Evet! yalnızlık önünde kırmızı halı
ve sen tek başına yürüyeceksin;
-cehennem az ilerde sola dönünce-

Bir gün kurtulacağım senden;
o gün beyin hücrelerim senin için çalışmayacak ,
hatıran eskisi gibi yankı yapmayacak bende,
silineceksin her geçen 8.10 otobüsünden
ve ben yalnızlığın tek kişilik
ücretini ödeyeceğim...
Sen üşüme diye
ellerimi ısıtmama gerek kalmayacak,
ben soğuk ellerle okşayacağım yalnızlığı
ve gözlerim o asil boşlukta kalacak,
hiçbir ten kokusu almayacağım...
gün gelirse eğer
sigaramı seni düşünmeden yakacağım...

'İnsan içinde yaşattığı
o kusursuz aşka;
kusursuz yalnızlık yakışır.'