Yâr Çekimi

gece görüşündeydim
bir su düştü gönlüme...

ben ki
tek yolların
bozuk patikaların uslanmaz yolcusuyum,
uçurumların kenarından geçerken gözlerini kapayan
asma köprülerde kollarını açan biriyim;
canları kırık yıkık hanlarda gecelerken
ağlayanlara
kalbini kaybetmiş kanatsız kuşlara hiç karşılık beklemeden
yüreğimi söküp veren bir deliyim.
suda balık
havada kuş izi süren
sırtında bin bıçakla gezerken
Zeus'a çaktırmadan Hera'nın koyununa giren bir serseriyim.

kar ekip
buz büyüten
sel biçen bir gönül köylüsüyüm;
sözlüsüyüm henüz doğmamış sevdaların...
dört nala gelen bir kısrağın nal seslerini duyunca kalbimde
yıllanmış bir ceviz ağacının tepesine çıkarak
bir kuş gibi konarak en ince dalına
gözlerimi yoluna dikip
sevilmeden severek bekleyenim ben...
daha gelmeden örmeye başlarım yelesini mavi boncuklar takarak.

gece görüşündeydim
bir su düştü gönlüme...

tarihe gömdüm Newton'un al elmasını
yer çekimini;
şimdi keşfettim doğanın değişmez yasasını
bir su damlası düştü gönlüme
bir su damlasıyla kanıtladım yâr çekimini
aşk literatürüne böyle geçecek adım.