Yara Gibi Bakmıştı Gözlerimin İçine

//Ne geldiyse
O küçücük pazar günü gelmişti başıma...//





Güzel mi güzel bir bahar
Yanımda
Beni hiç terk etmeyecek dediğim adam
Ne hoş başlamıştı
Belki de son yüzyılın
En ışıltılı pazarı...(sanmışım)




Birden
Gözleri gözlerimin içine yara gibi baktı
Ne olduğunu anlayamadan
Adı dudağımda alevlendi yandı
Geri almak istedim anı
Yok etmek istedim beni
Başaramadım
Şubatta buldum kendimi
Ayağım kaydı
Topluca nasıl kaybederdim aradaki bunca ayı
Kazanan zaman olmuştu
Her yanım
Kırık içinde kaldı...



Küflü bir rüzgâr esti geçmişten
Fısıldaşan sözler içime dışıma doldu taştı birden
Sakız gibi çiğnenmiş bir geçmiş önüme kondu
Menekşeler dolaşırken gözbebeklerimde
Korktular
Kaçıştı hepsi
Yerlerinde zakkumlar peydahlandı
Ne çabuk unutmuştu
Bir dereden bir avuç su getirirken bana
Onun için bin dereden gümüş tas içinde şerbet sunduğumu...



Kaç ihtimal vardı ki
Bilinmez
Sona iliştirilen nokta için
Tek hatırladığım
Gözlerimin
Kan çukurunun içine bırakıldığı...



Ah aynalar
Beni hiç yalnız bırakmadınız
Kendimle birlikte sizi de yaşlandırdım
Kimin ahı tuttu bize
Yanlışım var ise sizlere
Affedin
Tek derdim
Sonsuza uzanmaktı onunla birlikte
Yaşadıklarımı sizde gördünüz
Biliyorum
Dostumsunuz
Ömür boyu saklayacaksınız sırlarımı...



Bugün
Yeni bir yol açıyorum ellerimle
O da toz
O da duman içinde
Son anda
Bir yel değirmenine rastladım
Tüm geçmişimi bıraktım ellerine...





//Ah pazar
Ne çok şey sığdırdın içine
Hayatımın yarısı sende
Kim bilir kaç son daha yazılmıştı
Benimkiyle birlikte gününe
Taşıyamıyorum ben
Sen nasıl taşıyorsun bunca ağırlığı bunca yükü üzerinde?...//