Yaşam

Gecenin sinesine, şafak vurur hançeri.
Ağlar masum yıldızlar, kızıla kanar afak.
Güneş semaya tutkun, hasret olmuş kaderi.
Yükselip vuslat ister, başında telli duvak.

Sabahın gözü çapak, gökyüzü renk cümbüşü...
Kanat çırparken kuşlar, dinle güzel ötüşü.
Çiğ yağar tatlı yüze, başlar hasret öpüşü.
Güneş günü doğurur, elinde hazır kundak.

Sevdalılar rakstadır; hem yanar hem yakarlar.
El ele ve göz göze, en tepeden bakarlar.
Coşkun ışık seliyle, ırmak olur akarlar.
Masum kaçamaklarda, kızarır iki yanak.

Batıya yönelirken, duygu oldukça coşkun,
Gök kubbe bir ton koyu, güneş daha da olgun,
Canlılar hep pür neşe, ama yolcular suskun.
Ufuk yutmaya hazır, geliyor sarı başak.

Aynı giysiden giymiş, asuman ile umman.
Köpükler türkü söyler, çağırır elde keman.
Güneş sevda yangını, koşar başında duman.
Derya aşkın sarhoşu, aleve açar kucak.

Bu ateş hiç sönmez ki; yakar içinde deniz.
Kıpırdaşan yakamoz, ay ışığında bir giz.
Dalgalar cilveleşir, kalmaz sularda hiç iz.
Sadakat yok güneşte, geliyor yine şafak.