Yaşam Döngüsü

İçimde ıssız bir çocuk bahçesi
Hapsolmuş gibi günüm, geçmişim
Ne büyütebiliyorum o küçük kızı
Ne de aynadaki kadına alışabiliyorum
Ellerimde sessiz vedalar
Gözlerim bulut baskını
/Hep sonbahar
Ağlak şarkı nakaratları gibi güz
Saçlarımda her gün bir intihar
Ve dudaklarım;
kırık tebessümler coğrafyası

Nasıl geçti ki onca zaman
Verilen onca söz nerede?!
Ve sevdiğim insanlar
Dönüp bakmaya korkuyorum!
Hiç kimse yok geride
Masallar zaten yalan!

Ateşler içinde simdi
Görülmüş onca düş
Ve kurulmuş onca hayal

Toprağına yüz sürene kadar yaşamak
Sonrası imtihan!



1oekim14