Yaşam Manzarasi

Günün sabahında açarsın pencereye,
Herkes yoluna gidiyor ben nereye
Kimi varmış menzile, dönmüş geriye,
Herkes yaşıyor kendini dinlemiyor niye,

Kimisi ağlar, sineler feryat eder,
Gönüllerine kaplar gam ve keder,
Kendilerini yitirmişler ederler heder,
Umutları var bekler bunlar geçer..

Kimi neşeye kapılmış hep güler,
Zevkten dilleri söyler türküler,
Umurunda mı garipler ne eder,
Düşünmeden gününü gün eder..

Kimi yarım ekmek için koşar,
Umutları ile kendine mezar kazar,
İmrenerek etrafına bakar eder nazar,
Kendi halinde kendini öyle yaşar..

Kimi bolluk içinde eğlencede,
Belli değil kimin eli kimin cebinde,
Bilmezler ki yaşadıkları işkence,
Diğerlerini görmüyor kendi derdinde..

Acımasız dünya böyle işte,
Sanki kartal konmuş bir leşe,
Korkutuyor ortalığı var endişe,
Olmuyor kimi ağlar, kimi pürneşe..

Ol ki kendini tanı etrafını gör,
İyi bak olanları sakın olma kör,
Biraz insanı sev azıcık hoş gör,
Kendini örnek al, sonra ötekini gör..

Kendine bak kendini iyi bil,
Sonunda kendini etme sefil,
Olunuyor bak kendince rezil,
Düzeltemiyorsa uğraşma kenara çekil...