Yaşamadan Ölemem

Seni sevmekle başladı her şey
Önce çocukluğum oldun
Sonra gençliğim
Ve daha ölmedim
İstanbul üzerine yemin ederim
Seni o şehir kadar çok sevdim

Gözlerine tiryaki bir mavilik içtim
Harem yüzlü bir vedadan uğurlanmış vakitler gibi
Sana İstanbul dolusu özlemler biriktirdim

Bahar güneşinin dalgalarla öpüştüğü bir sabahtan
Medusa'nın o ıslak bakışlarından
Mendil satan çocukların avuçlarından sana ezgilendim

Ve senin susmanla sonladı her şey
İçime terkedilmiş şehirler
Beni yutan denizler saklandı
Bilmediğim ücralara kesilmiş biletler doldu ceplerime
Ağrılı şiirler kusan bir gece gibi baktım resimlerine
Dönemedim bir daha meşki içtiğim vakitlere

Aşkını bana yasakladığın fermanlara düştü gölgem
Üvey sevdalara sarıldığın her vakit
Annesinden önce ölen çocuklar tanıdım
Ve İstanbul kadar tanıktım
Kendimi senin sularında kaybettiğime
Ve kutsal bildiğim her şey kadar inandım

Seni İstanbul kadar çok sevdiğime

Ölmediğime


(bir cumartesi)