Yaşamak
Ne kadar yaşadığın değildir önemli olan
Önemli olan ne kadar güldüğündür aslında...
Güldüğün kadarını eklersin,
Çıkartırsın ağladığını tüm zamanından
Yaşamındır arta kalan...
Ters bakiye verdiğinde anlarsın
O vakit ayırırsın yaşamayı;
Yaşamak sandığından...
Sonra;
Kaç omuz bulabildiğin önemlidir
Islatmak için; süzülenlerle yanağından...
Saçlarını okşayan eldir
Elinde kalan yaşamı değerli kılan...
Avurtların acıyıncaya kadar güldürendir...
Yani;
Yaşamına bir damla damlatandır beklentisiz;
Kendi yaşamından...
Ve
Pişmanlıklar...
En arsız hırsızıdır bir ömrün...
Rüzgarıdır;
Kayadan bile toz koparan...
Unutma;
En çok keşkesi olandır en az yaşayan
Teşekkürler Bulut bey, aflık bir durum yok...
"En çok keşkesi olandır en az yaşayan"
ben finale yazmak istiyorum yorumumu...
Hata tekrarlayanı sever, bu tekrarların içinde ne çok yaşanmışlık varsa o kadar çok arayış var demektir. O koca zaman döngüsü içinde bir anı yaşamak için tüm hataları yapmadık mı? Ya da bunlar gerçekten hata mıydı? Özlem ve pişmanlığı yaşanmışlığın ardından söyleriz, çünkü yaşadığınız her neyse en çok duygularımızla yaşadığımızdır. Bu aşk olur, iş olur hayatın geneli her neyse... İnsancıllık bunun tam ortası değil mi yada inanmışlık. Yoksa kendimizi kandırmanın bir başka yolu mu? Aynısını bir daha yaşayamamanın getirisi olan. Hatalarımızı kabul edersek pişmanlığımız olmayacak mı bir sonra ki yaşan ardından. Keşke burada bir çaresizlik gibi dura bilir oysa daha çok bir dileğe yakın duruyor. Belki de bu yüzden finali alıp sadece ona yoğunlaştım.
şairin affına sığınarak.
dedirtti bu şiir
tebrikler.