Yıllardır Hayalini Kurduğum Umudum

Tozlu yolların buğusuyla ya hayal meyal yürüyorum
ya da her adımda gölgelerime dönüyorum.
Gerçeği hayalden ayıran haykırışları ya sahiden biliyorum
ya da umuda tutunan renklerde sadece onu görüyorum.
Ya yalınayaklığımda kalan düşlere uzatıyorum ellerimi
ya da gerçekten hayalimin elllerinden tutuyorum.
Onsuz ama onunla hayalimin peşinden koşuyorum;
fakat seviyorum zamanı anlamadan sabahladığım saatlerimi.
Hissediyorum ya da terlememeyi öğrendiğimi.
Özlüyorum kan çanağına dönen gözlerimi.
Hayalim için uyumamayı da seviyorum.
Perdesine tutunmuşum sanki zamanın.
Herşey benim elimde.
Her hamlemde ya Güneşi alacağım umutlarıma
ya da büsbütün kalacağım karanlıklar ardında.
Ya gölgelerimle yürüyeceğim yalnızca
ya da bir gölge daha eklenecek adımlarıma.
Şimdilik hayalde olsaaaaaaaaaaaa.
Mutluluğu seziyorum.
Kendimdeki kabullenmişliği de galiba seviyorum.
Ne tutunuyorum hıçkırıklarıma,
ne de kaypaklaşıyorum zamansız adımlarda.
Ben yalnızca yürüyorum.
Kim olamayanlara inat kimliğimi koruyorum.
Balçıkla sıvamıyorum renkleri ya da.
İnsanı seviyorum.
Korkular siliniyor an ve an hayata dair.
Yaşamayı bilenle paylaşıyorum.
Bilmeyeni ise sal gitsin diyorum kendimce;
çünkü ben insanı özlüyorum.
Korkmuyorum,üşümüyorum ve terlemiyorum.
Kanatlarımı rüzgara teslim ediyorum.
Ve her süzülüşümde gece perilerine
ismini zikrederken senin,
umutlarımın mutluluğunu hissediyorum.
Bir yağmur sonrası en parlak renklerini çalıyorum ebem kuşağının.
Hayatımı onlarla boyuyorum.
Yıllardır hayalini kurduğum umudum :
"İŞTE SENİNLE YENİDEN YAŞIYORUM.