Yirmi Yıl Önce Bu Parkta..

Heyy! Küçük kız!
Bakar mısın?
Hiç yaşan/a/mamış,
El değmemiş çocukluğumu versem sana?
-Bana bir kez sarılır mısın?-




Yirmi yıl önce bu parkta,
Yine bu bankta oturuyordum ben..

Kardeşim oynarken şimdi senin durduğun o yerde,
Ben ayırmadan gözlerimi, korurdum onu tüm tehlikelerden..

Ablaydım ben-
O yüzden tahtravelliye onsuz hiç binmedim..
Dönme dolaba yaklaş/a/madım mesela..

Hani kardeşimi kaçırırım gözümün önünden diye,
Arkadaşlarımla körebe bile oyna/ya/madım.

O yüzden belki de;
Hep yeni,
Hep çocuk kaldı ayakkabılarım..

....

Öyle eğme başını..
Tamam ağlamıyorum bak !?
Sildim gözyaşımı..

Ablalar hem..ablalar güçlü olur değil mi?
Ama 4 yıl oldu meleğime sarılmayalı be küçük kız!..
4 koca yıl...

Babasızlık desen?
Hiç girmiyorum o konuya..
Ama başka bir şey kardeş demek..
Emek demek..

Emeğimizdi o...
Çocukluğumuzdu..
Üzerine titrediğimizdi..

Sonra büyüdü işte..
Basbayağı büyüdü..

Her anını yaşayarak ömrünün
Yepyeni sayfalarına yol aldı..
-Bizi bir köşede bırakarak-
Boyu uzadı..

Şimdi de işte..
Ne bileyim birden seni öyle görünce

Tatlı tatlı bakan kocaman,boncuk gözlerin
Uzaktan anneciğine salladığın o küçücük bileklerin
Pembe elbisen ile o geliverdi hatırıma..

Bir hasret tüttü burnumun ucunda,
sorma-

...

Amaann..
Bakma sen burada içini çeken koca çocuğa.
Hadi !
Anlatmadım farzet!
Devam et oyununa ..

..

Varsın ben bir 20 sene daha otururum şu bankta..
Kimler gelir kimler geçer elbet değil mi!?

..Ya da..
...
.........Ya da?

Ah be küçük kızzz!!
Atlayıp şu salıncaktan dikkatlice,
Koşa koşa geliversen yanıma birden?!
hani ?aplacımmmmm? diye kocaman!
?aplacım? diye içten!!!
Ah be küçük kız..
Ah be melek..

Bi sarılıversen boynuma?
Bi sarılıversen de dinse şu yüreğimdeki arsız sızı?
Dinse artık!!!

Hıı?
..
Olmaz mı?...