Yol Kenarı Musallası

Elini, eteğini çekmişti bu hayattan
Camı hafif çatlak gözlüğüne doldururken dünyayı
Kim bilir
Neyle süslüyordu gönül evinin avlusunu
Lakin
Yazmaya müsait değildi elleri.
Kaç kitap devşirdiğini
Ne o bilir ne de ben
Ama
Her şiir bir savaştır aslında
Karşısında durulması gereken

Meczubun aklına ilişen herşey doğrudur
Çünkü meczup olmak yalansız bir sorgudur.
Gösterişten uzak, riyasız düşler alemi
Düşlerini süsleyen her kadın için
Kurulmuş bir idam sahnesi...

Anladım sırtına yediği hançerleri
Çıkarmakla meşguldü son yıllarda...
Ve delirtmişti delirmek için
Kalemin akmayan mürekkebini...

Boşver dedi bana, anlat!..
- Neyi ?
Gönlünden geçeni...
- Güldüm
Dökül dedi...

"Maşrıbdan mağrıba uzanınca güneş yüzlü çocuk
Umut tohumları ekildi dünya dağarcığının gövdesine
Sarsıldı Kisra'nın sarayları
Söndü necasetle körüklenen alevler
Yıkıldı putlar birbiri ardına
Titredi gönüller
Ve seslenildi semalardan aşağılara
Kurtarıcınız geldi!

Kahinlerin ocağına düşen ateş gibi parlıyordu gözleri
Nihayetinde tutuşturmak için gelmişti gönülleri...

Gezdim fakat görmedim onu ve onun gibisini
Daha kundaktayken bedeni
Sesleniyordu arşın ötesine
Ümmeti ya İlahi,
Ümmeti ya İlahi...

Hasılı bey amca o mübarek bana,
Beni görmeden kardeşim dedi!..

Şimdi sordun gönlümden geçeni
Sesleniyorsun duvarların ötesine
Ses ediyorsun,
Gürültü ediyorsun
Eylül diyorsun, mavi diyorsun
Kara düşmüş yüreğini
Kağıtlara nakşediyorsun...

-Ne tavsiye edersin evlat dedi?
Aşk dedim
-Neye dedi
Terketmeyecek olana...

Sustu,
Sustum...
Susuşunda gördüm vehametin gidişini...