Yol Verin Geçeyim Dumanlı Dağlar!

Durmayın önümde Allah aşkına
Yol verin geçeyim dumanlı dağlar
Allah için dokunmayın şaşkına
El vurmayın yaram ağlar yâr ağlar

Bir yâr için çıkmazlarda kalmışım
Bülbül gibi ahu zara dalmışım
Çiçek açmış güller gibi solmuşum
Elim ağlar gözüm ağlar yâr ağlar

Ne arifim ne kâmilim ne deli
Ne mürselim, ne nebiyim ne veli
Ben de yâr yoluna düştüm düşeli
Dilim ağlar dişim ağlar yâr ağlar

Yitirmişim ararım gülizarı
Yâr uğruna çekerim ah-u zarı
Bir goncayım bir çiçeğim bir arı
Dalım ağlar balım ağlar yâr ağlar

Dayanamam gözlerinin yaşına
Görsen hallerimi gitmez hoşuna
Çalsam çağırsam ne boşu boşuna
Sazım ağlar sözüm ağlar yâr ağlar

Bu deli sevdada kalmadı kârım
Gül dibinde yanar dumansız harım
Kimsesizim nerde benim baharım
Yazım ağlar kışım ağlar yâr ağlar

Anlıma yazılmış kara yazılar
Yüreğimde yarım kaldı arzular
Göz, göz oldu yaralarım sızılar
Derman ağlar tabip ağlar yâr ağlar

Ozancayım yâr sevdamı el bilmez
Beklerim yolları cananım gelmez
Benim kara bahtım talihim gülmez
Benim için alem ağlar el ağlar


Fevzi Cahit
Ozanca/İzmir