Yorgun Küre

zembereği boşalmış eski dünyanın
yeniden kurulsun saatler
barıştan süzgün zamanlara
çevire çevire
düzenlerin kulağından
bir iklim gelsin göğün kalbine
aşkın törensiz gömüldüğü

inadına
beş mevsim dizerim bir yıla
hep bahar olan
yeni dünya düzenimde
dondurmaz kışbaharım
erimeye yüz tutmuş esrarıyla
serinlik göçer ilkbahara
güneşe seslenir
ser verir, ter verir
sır vermeyiz yazbahara.

bir iklimdir ki;
ay damlar damımızdan,
lamba söndüren...

nefes verilir
delik deşik semaya
ta içten gelen

güzbahardan sonra
beşinci mevsime erer döngü
bir de bakmışsın ki
aşk olarak diriliyor
toprağa gömdüğün hüzünler
s/onsuz baharda...

hep bahardır mevsimler
yeni dünya düzenimde

kahrolmuştur düzenbazlar
kafesler, parmaklıklar, saksılar
göğümü delen insan siloları,
mavi küreyi karartan duman...
bilcümle eski dünya düzenbazları
ve amerika kahrolmuştur!
yeni dünya düzenimde
askıdadır dua redifli şiirler
bölündüğünde sıcak buğu yükselir
zîhayata yeter bir lokması
ellerini yakmasına aldırmadan
şükürle alınır askıdan
ismailce dualar yüklü
yüz sürümlüğü avuçlara

çırılçıplak şairler
kutlu bir hırkaya bürünmüştür
yeni dünya düzenimde aşk
tesettür olmuştur.
ey aşk!
ört beni...

#aha
(ahmetalper)