Yüreğine Dokun

Bir zamanlar çocuktun.
Varlığınla mutluydun.
Yüreğinden sevgi taşar
Aydınlık bakardı gözlerin.
Sen yapıcı, yaşam yıkıcı
Toplum seni kararttı.
O küçücük bedendeki kocaman yüreğine,
Zehirler akıttı.
Seçim haklarını ellerinden aldılar.
Kontrolünü kaptılar.
Taktılar yüzüne çeşitli maskeler,
Yoksa sevilmezsin dediler.
Oysa sevgiydi tek besinin
Onu bulamazsan, nasıl yaşayabilirdin?
Unuttun asıl sevgi kaynağının, kendi yüreğin olduğunu
Hep başkalarında arayıp durdun onu
Yaşamının dümenini bıraktın.
Her önüne gelen duvara tosladın.
Gerçekliğini kaybederek,
Çareyi başkalarında aradın.
Kendini sürekli savunan
Korkak bir sen yarattın.
Korktun!...
Sevgiyi isteyipte, alamamaktan korktun.
Takındığın maskelerle
Hep mutsuz koşuşturdun.
Bugün sen büyüdün sevgili
O koskocaman yüreğini
Geri almanın zamanı geldi.
Bırak artık başkalarından sevgi dilenmeyi
Dokun bak!..
Sevgi kaynağının yuvası yüreğindeydi.
Al geriye, senden alınan seçim haklarını.
At zihninden, korku hissettiren gereksiz kuralları
Çöp haline gelmiş, kokuşmuş duyguları.
Sen; özünde yüreği sevgi üreten insan,
Görmelisin maskesiz saf halini.
Yaşamalısın artık kendini.
Unutma!...
Sadece kendin olduğun zaman
Kanatlanıp uçacaksın artık hiç yorulmadan.