Yüzün Yüzünden

Zemheriye, kar borana aldırmaz oldum
İçime serpiştirdiğin o közün yüzünden
Kuruyupta yaprak misali dalımdan koptum
Beni bırakıp gittiğin o güzün yüzünden

Aklım ki şaşırmış bedenime hükmetmiyor
Ruhum her daim sarhoş yüzüm gülmüyor
Konuşmaya kalksam tutulmuş dilim dönmüyor
Hatırımdan çıkmayan ay gibi yüzün yüzünden

Kendime sırsın artık sen kendime muhabbet
Aşkın zindanlarında tutsaklık ki müebbet
Gah döktüğün yaştadır gah kirpiğinde esaret
Kelepçelenmişim o billur gözün yüzünden

Taşlar basar bir lahza göremezsem bu bağır
Konuş susma ey sevdiğim hatta kızıp bağır
Sesin gelmez oldu sanki bu dünya sana sağır
Bekleyip yanmışım bir çift sözün yüzünden