Zaman Geçti....

Çok zaman geçti güzel günlerin ardından

ve biz hala





gözlerimizi hüzünle kapayıp

bağışlanmayı diliyoruz sokaklardan

sonrası genzimizde yara tutan bir iç çekiş

yedi iklim kuşağına inat

tek renk dolanıyor gündüzlerimizde

adını unutuyoruz her harfin

yüklemi savruk bir ölüm oluyor cümlelerimizin





yankısında ıslık susmuş

ayva rengi mevsimleri özlüyoruz

tırnakları yüzünde çizgiler bırakan

sevimsiz ayrılıklara düşerken

zamanımız yok aslında öyle haybeden tüketilecek

biliyoruz bunu

en çokta akrep ile yelkovanın sevişmelerini

her buluşmada dakikalar ölüyor

ıslak dudaklarında günün

biz çoktan unuttuk deyip

susmuş oluyoruz

şaşkınlığımız vurulurken avucumuz kanıyor...





sandıklarda gül kurutan geçmişlerimizden geçiyoruz

kumaşların arasında bir eteklik ziyan edilecek renkler susuyor

devrimlerin gölgesinde tükenecek

mecburi yoksulluklar biriktiriyoruz

sokağa çıkma yasağında esir düşmüş

kireç kokulu duvar yazıları solgunluğunda

Kamber'in ağıtını duymayan annesi

ve dilinde ki kına tadı oluyoruz

zılgıtlarımızı öldürüyor zamane şarkıları

halay başımız çaresiz

esir düşünce kıymeti anlaşılacak yaşanmışlıkları

hiç sorgulayamadan tüketiyoruz





gülümsemenin açtırdığı çiçekleri

kardeşimizin elleri örseliyor yanağımızda

dostlarımızın vurduğu gamzelerimize

sağlık olsunları gömüyoruz

çok geçmiyor üstünden bu kahırların

yeni bir bahara göz açıyor yüzümüz

yeşilleneceğiz sanırken

üstelik dallarımız cemreyle dolu

ve bahçelerimizin en kıymetli yerinde beklerken düşlerimiz

yenilenen sürgün yollarını kat ediyor ömrümüz





zaman çok geçti güzel günlere dönmek için

ve biz hala

umutla sevişiyoruz...