Züleyha

Yeniden ve yanıla yanıla dönüyorum başa Züleyha.

Bana ilk aşkı soruyorlar,

vallahi kalbimde kimse yok

hem benim bir kalbimde yok diyorum.

Epey oldu yıl asırlar öncesi,

ellerim bir meleğe dokunmuştu

o Rab katına çıktı,

ben göğün yedi kat altında

şeytana yakın kaldım yeryüzünde.

Nefsimi recm et Züleyha

Kevserin en gür akan suyuyla yıka s’özümü,

yak çocukluğumdan sonraki bütün demleri,

ayıkla ve esirge bu şer çağından günahsızlığımı.

Bu sürgün, dilimi lâl eden bir âh

Bu dünya, ömrümü

her sabah yeni bir tufana boğduran ferman.

Gözlerim masum ve bakışlarım utangaçtır Züleyha

Sen susarsan ben hiç konuşamam,

kalır zamanın kapıları ardında mavi düşlerim.

Görüyor musun?

hüznüm mutluluğa şirk koştukça derinleşiyor kuyum

ve her kervan âmâ geçiyor.

Bir şey de Züleyha

Ki kayıp sesimin öcünü alabileyim bütün suskulardan.

Aynı acıyı kaçıncı defadır hatmedişim

ve aynı kavgayı binlerceküsurkez tavaf edişim.

Yorgunluğumun bir mezhebi yok,

dur ve dinlen demiyor hiçbir itikad.

Şimdi yüreğim kıştır Züleyha

Beni gözlerine al ve bir bahar yeniden doğur.

H.H