At Çiftliği

Yağmur, ne de öyle güzel yağıyordu dışarda. Güya bugün dedemle at çiftliğine gidecektik. Oldum olası şu atları hep yakından görmek istemişimdir. Üzerlerine binip bir kaç tur atmak istemişimdir. Ama kısmet işte, olmadı. Hava bozdu ve birden yağmur yağmaya başladı. Dedem :

- Oğlum görüyorsun ya, atları görmeye gidecektik fakat kısmet değilmiş.

Ben :

- Yahu dede, yağmur dinsin öyle gidelim olmazsa. O zaman hava açar belki.

Dedem :

- Yok oğlum, yağmurun şiddetini görmüyor musun ? Hava akşama kadar hep kapalıymış, açmazmış daha.

Ben :

- Yarın gidelim o zaman dede.

 Dedem :

- Bak oğlum bir şey söyleyeceğim. At çiftliğini buraya getirmek istemez misin ?

Ben :

- Nasıl dede ?

Dedem :

- Al eline kağıdı, kalemi. Şimdi hayal ettiğin bir at şeklini çiz. Etrafı çitlerle örülü çiftlik de yap. Ama atların sayısını çoğalt. Benim atımın rengi kırmızı olsun mesela.

Ben :

- Sen ata binebilecek misin peki dede ?

Dedem :

- Oğlum, benim gençliğim hep köyün tarlalarında ata binmekle geçti.