Berber Dükkanı

 Pazarın köşesindeki berber dükkanına girdiğinde traş olmadan içini bir ferahlık salıvermişti, tanıyan tanımayan herkes birbirlerine esenlik diliyor,sağlığına dua ediyordu.Sırada iki kişi vardı ve bunlardan birinin yaşı genç olmasına rağmen kafası keldi.

Şak şuk makas seslerini berberin sesi bastırıyor,eleştiriyordu yöneticileri:

"Bunlarda hiç vicdan yok, gariban çocukları zeki olup okuyamazken zengin çocukları şımarık olup paralı okullarda okuyarak haketmedikleri mevkilerde çalışırlar,yok kardeşim adaletin "a"sı bile kalmamış."

Sessizce dinledi berberi ve dudaklarını ıssırdı, boynunu büktü,haksız da sayılmazdı ama oy verdiği partiye sürekli sert eleştiriler yapmasını hazmedemedi.

Sıra kendisine gelmiş,dükkanda kimse kalmamış ve tanışma faslı başlamıştı:

-Buralara yabancısın galiba.

-Yabancı sayılmam,yakın köylerdenim işim düşünce arasıra geliyorum.

-Ne iş yaparsın?

-Çiftçilik.

-Evli misin?

-Evliyim.

-Çocuk...

- Henüz yok.

-Köyde var mı berber?

-Topal Akif diye birisi vardı o yapıyordu bu işi ancak eskisi gibi gözleri görmüyor ve elleri de titrediği için doğru dürüst traş yapamıyor şimdi.

Unutmamıştı az önce berberin söylediklerini:

- Borcumuz ne kadar?

-200 lira.

- Sen de adaletsiz davranıyorsun,deyince berber,kaşlarını çattı:

-Fiyat tarifelerimiz işte burada yazılı,dedi,kafama göre ücret almıyorum.

Kapıdan çıkarken şöyle diyordu adam:

-Dakika tuttum kel adamı on iki dakikada traş ettin beni ise yirmi sekiz dakikada fakat ikimizden de aynı ücreti aldın,adalet mi bu?