Boş Ver

Ne baş ağrısına ne göz ağrısına ne karın ağrına ne de diş ağrısına benzer bu kalp ağrısı;doktorlar şimdiye dek bir ilaç bulamadılar henüz,bundan sonra da bulamazlar tek çaresi var:buluşmak.

Düşünsenize aşkın ilacını bulmuşlar,yediden yetmişe eczaneleri yağmalarız mazallah;aç karna ya da tok karna bir doz alıyorsunuz,yarım saat sonra herkese aşık oluyorsunuz hem de nefret ettiklerinize bile...Aşkla yaşamak güzel olurdu ama bu uzun sürmezdi,bir kıza bin kişinin aynı anda aşık olmasını düşünmek çok ürkütücü.

Ayrılığın ilacını bulsalar bu sefer nice aşıklar ayrılırdı,nasıl olsa üzülmek yok,mercimek büyüklüğünde bir hap yutuyorsun tüm anıları unutuyorsun...Yakınınızı kaybettiniz diyelim, üzüleceğiniz yerine gülüp oynuyorsunuz,bunları düşünmek daha da korkunç,işte o zaman hapı yuttuk...

Her sefer sorduğumda "boşver"diyordu,benim de söylemeyi ve duymayı sevmediğim bir kelime bu içi boş ve anlamsız.Hem neden boşverelim ki?Anılarımızdan mı korkuyoruz yoksa başkalarının intikamlarından mı?

İnatçı huyumu severim,biraz üzerine gittim arkadaşın,olup bitenleri bir bir itiraf ediverdi:

-Birisi var aklımı devamlı kurcalıyor ama...

-Ama...

-Evli.

-Seni seviyorsa,kocasından boşanır medeni bir şekilde evlenirsiniz,bu şekilde mutlu olan çok çiftler var.

-Beni seviyor sevmesini ama...

-Eee,ama...

-Çocukları var.

-Olsun canım,küçüklerse seni baba yerine koyarlar,büyüklerse abileri yerine hem arkadaşları olursun gül gibi geçinip gidersiniz.

-Geçiniriz geçinmesini ama...

-Off,yeter artık ya!...Ama,ama...Biliyorsun sevgi,bahaneleri hiç sevmez;her şeyi göze alıp karşısına çıkacaksın,gülü seven dikenine katlanırmış.Sen bu kafayla gidersen daha çok pişman olursun.

-Benden yirmi yaş büyük,dedi,torunları var.

Daha fazla üstelemedim bunları duyduktan sonra ve hoşlanmadığım o kelimeyi kullandım:

-Boşver arkadaş.