Eski Giysiler

Şimdiki çocuklar ile bizim çocukluğumuz arasında dağlar kadar fark var arkadaş,bebekler doğmadan herşeyleri hazır:isimleri veriliyor, odası hazırlanıyor,rengarenk giysileri alınıyor, hediyeler alınıyor hatta kimi bebeklerin kumbarası bile oluşturuluyor.

Karnımız aç,üstümüz açık kalmadı çok şükür o zamanın şartlarında,babam kendi halinde gariban bir çiftçiydi,annem ise ev hanımıydı yani ev hanımı dediysek köyde yaşayanlar çok iyi bilir,sabahtan akşama kadar evde çay-kahve keyfi yapıp balkondan balkona gezen anlaşılmasın;sırtına çocuğunu bindirip tarlada çalışır,çamaşır makinası yok tabi onca çamaşırları elinle yıkar,ahır temizler,çocukların yemesi içmesi derken işleri çok ağır olurdu.

Konumuz olan giysilere geri dönecek olursak,giysilerimizi genelde babamız bir- iki beden büyük alırdı ki bir kaç sene giyebilelim,kimse de ayıplamazdı.

Üvey teyzem vardı onun eşi Almanya'dan emekli olduğu için bizden zengin sayılırlardı örneğin bizim televizyonumuz yoktu onların renkli televizyonları vardı,diğer beyaz eşyaları saymıyorum.Benden bir iki yaş büyük iki oğlunun giymedikleri,eskittikleri ya da beğenmedikleri giysilerini çuvala doldurup bize getiriyordu.Kazaklar,tişörtler,çoraplar,ayakkabılar,botlar,

atkılar,çizmeler, gocuklar,oyuncaklar....Çuvalın içerisi dolu olurdu ama içerisinde doğru dürüst giyilecek bir şey olmazdı.Babam: "Verecekse yenisini versin,hepsi çöpe atılacak bunların" dediği aklımda kalmış olacak ki ertesi gün teyzemi gördüğümde aynı cümleyi tekrarlamışım.

"Bize yenisini neden vermiyorsun teyze,verdiklerini hep çöpe atıyoruz."

Teyzem ile babam malesef rahmetli oldular ve bu satırları okuyamayacaklar,belki teyzem de haklıydı kendine göre,babam da,ben de haklıydım çocuksu düşlerimle-o günden sonra teyzem bir daha bize çuvallar dolusu elbise getirmedi.