Hepimizin Yapmak İstediği Şey

Yine arkadaşlarımdan geride kalmıştım. Zaten beni herkes geçerdi. Yüksek tepeye çok az kalmıştı. Yorulma nedir bilmiyorduk adeta. Evet bu bir koşuşturmacaydı. Hepimiz kan ter içinde kalmıştık. İçlerinden Ahmet diye birisi vardı :

- Bu defa İlk ben bağıracağım. Herkes o gür sesimi duyacak.

Oradan Vedat :

 -Hayır hayır. Nasıl yankı yapılırmış herkes görecek. Muhakkak ilk ben çıkmalıyım.

Peki ama avazımızın çıktığı kadar bağırdığımızda ne diyecektik.

Arkadaşım Ömer bana :

- Ne o Enes, suskunsun bakıyorum. Sen bir söz hazırlamadın mı ? Tepeden bağırırken ne diye bağıracaksın ?

Ben ise nefes nefese kalmış bir şekilde :

- Hepimizin yaptıığı şey aynı değil mi sonuçta. Şu an aklıma bir şey gelmiyor. O tepeye çıktıığımızda bakarız artık. 

Çocukluğumuzda vazgeçilmez oyunlardan biriydi bu. O an ki duyabileceğimiz zevk. Masumca eğlenmenin hali. Kimseyi rahatsız etmeden, uzaklarda tepede bir yerde sesimizin gittiği kadar öylece kelimeler , sözler sarfetmek. Ayrıca kayalardan yankılanması bir başka güzellikti.