Korkak Fenomen

-Yağmurluğunu al sırtına, ıslanacaksın. Başını tamam anlamında aşağı yukarı salladı. Islansa ne olurdu ki? Bu güne kadar ıslanmamıştı da ne olmuştu ? Öylesine sıradan öylesine vasat ve bir o kadar da  anlamsız bir hayat yaşamıştı ki, varlığı yokluğu birdi. Aslında korkak biriydi. Bunu baştan kabul edip de kalabalığa karıştığı zaman zaten ayrı bir öz güven oluşturuyordu zayıf benliğinde. Korkaklığında mutabık kalınan öz güvenli benlik. Bu gün yine her zaman olduğu gibi kimsenin onu fark etmesine müsaade etmeden mahallesinin tam da ortasından yürüyüp geçmişti. Çöp bidonlarının içindeki kediler bile ona karşı kayıtsızdılar. Az ilerde yanından iki üniformalı zabıta geçti. Elindeki poşeti daha bir sıkı kavradı. Sanki yasa dışı bir şeyler taşıyormuş gibiydi. Çok korkuyordu. Poşetin sapını çok sıkınca taşıdığı şeyin belli olacağı ve yakalanacağı hissine kapıldı. Yine de sapı sıkarak taşımaktan geri kalmadı. Bu sefer yapacaktı, kesin kararlıydı. Yağmur başlamıştı. Yağmurluğunun kapşonu başına geçirdi. Sokaklardaki insan kalabalığı azalmaya başlamıştı. Mahallesinden epey uzaklaşmış kent çeperinin kıyısına kadar yürümüştü. Artık evler de azalmıştı. Tek tük, derme çatma yapılar görünüyordu. Onları da geçti. Kel tepelerin bağrına dek geldi. Bulduğu çoban çeşmesinin başında durdu. Eğildi yalaktaki  yosunlara baka baka su içti. Bir yandan da şakağından,alnından süzülen yağmur tanelerinin yüzünü gıdıklamasına izin veriyordu. Bu dağ başında kendine güveni iyice gelmişti. Poşetinin ağzını büyük bir iştahla açtı. İçinden çıkardığı tavayı ve kepçeyi aldı. Yağan yağmura aldırış etmeden etrafına keskin bir bakış fırlattı. Kepçenin arkasını tavaya vurmaya başladı. Çoban çeşmesinin etrafını turlaya turlaya kepçesini tavasına vurdu. Vurdu, vurdu. Protesto etmişti. Aklında ne varsa içinden ne geçiyorsa hepsini protesto etti. Bağırdı, durdu etrafı dinledi, kimseyi görmeyince yine bağırdı. Herkesi ve her şeyi protesto etti. Ta ki tambırtıyı duyup uzaktan ona doğru seğirten çoban köpeğini görene kadar. Köpekten de korkmuştu. Tavasını kepçesini yeniden poşetine koydu. Donuna kadar ıslanmıştı ama her bir şeyi de protesto etmişti. Köpek arkasından baka kalmıştı. Nasıl neşelenmişti,ne kadar mutlu olmuştu? Hem herkesi protesto etmişti, hem de kimsecikler görmemişti.

Eve dönerken usulcacık telefonunu çıkarttı. Karısını aradı.                                                       - Fırının yanından geçiyorum. Ekmek alayım mı?

Ancak gözden kaçırdığı bir şey vardı. Çoban siper aldığı taşın ardından her anı, her dakikayı cep telefonu ile kayıt altına almış,sosyal medyada çoktan paylaşmıştı.

Korkak fenomen sosyal alemi yıkmış geçmişti.