Köylü Kızı

Hayatın bütün zorluklarını göğüslemiş hem anlayışsız kocasından hem acımasız kaynanasından fiziksel ve psikolojik şiddete maruz kalmış bir köylü kızının ağzından:

"Fakir ailenin üç kızından birisiyim, güzellik soydan gelir demişler, ben de güzeldim ve isteyenim çoktu. Babam kendimden beş büyük köyün ileri gelen ailenin oğluna söz kesti, neymiş, bana iyi bakarmış. Zavallı annen benden yanaydı ama babama söz geçiremezdi. Uykusuz kaldığım gecelerime yastığımı ıslatan gözyaşlarım eşlik ederdi.

Ellerimize kınayı bayramdan bayrama yakardık, eşimiz olmadan düğünlere gitmezdik, yabancı erkeklerle hiç muhabbete girmez onlardan gözlerimizi kaçırırdık.Misafirlikteyken veya bir kalabalık içerisinde yüksek sesle konuşmaz,sesli gülmez,kahkaha atamazdık. Sakızı ev içinde çiğnerdik,her sabah evimizin önünü süpürür,her gece saçımızı yıkamadan yatmazdık.

Çamaşır makinamız,bulaşık makinamız,buzdolabımız ve renkli televizyonumuz yoktu.Bir anım var sizlerle paylaşmak isterim;

Mahalle aralarında bilirsiniz çeşmeler olur,sabahın erken saatlerinde kazanlarımızı hazırlar,çamaşırlarımızı yıkardık,kollarımızda derman kalmazdı bütün gün.Ancak annem yıkadığımız çamaşırları bana serdirmezdi oysa çamaşırları sermek yıkamaktan daha kolaydı.

'Bırak ben hallederim'derdi her seferinde.

Nedeni neymiş biliyor musunuz,ben çamaşırları sererken dikkat etmez yırtık ve yamalı olanlarını görünür şekilde serermişim,annem de düzeltirmiş."