Kuma

Eski insanlarla-bu tabiri hiç sevmiyorum aslında çünkü eski,yeni,ciddi,sahte,yobaz,sofi gibi insanları gruplara ayırmak hiç etik değil-sohbet etmeye bayılırım.Onların hem tecrübelerinden faydalanırım hem de her anlarından feyiz alırım,bazen pişmanlıklarını anlatırlar bazen kazandıklarından çok kaybettiklerini.

Yılların vermiş olduğu yorgunluktan mı desek sadakatten mi desek,birbirlerinin gözlerinin içine bakarak gırgır geçmeleri bir alemdir.

-Teyze,dediler,amca hep güzel bayanlarla konuşuyor,bu seni rahatsız etmiyor mu?

-Neden etsin yavrum,biraz da onların kafalarını ütüler daha iyi.

-Hem emekli hem evi var, peşine takılan çok olur,kuma getirmesin!

-Getirsin yavrum,bize de bir hizmetçi lazım,gül gibi geçinir gideriz.

-Ya amcayı birisi kandırıp götürürse...

-Nerde o günler,lokma döktürürüm mahallede.

"İtler de otomobilin ardından havlarlar ama ne durdurabilirler ne de sürebilirler." deyişi çok hoşuma gitmişti,ömürünüz bereketli olsun.