O Giden Yalancıyı Sevdim Ben

Nerden gelmiştik bu konulara hiç bilmiyorum .ben o an Jüpiterin bir köşesinde sigaramı tellendiriyordum..
başka dünyalardaydım anlayacağınız..

-sen neden konuşmuyorsun, dedi.

-bilmem, başka seyler düşünüyorum.

- hadi ama , senin merak ettiğin hiçbir şey yok mu? , dedi
- hmm...ben yalan konuşmasını hiç beceremem, bana yalan konuşmasını öğret , dedim.

Geciktirmedi fazla cevabını , anlatmaya başladı ;

- bak şimdi , önce gözlerine bakacaksın karşındakinin , sonra unutacaksın yüreğin ne demiş , ne söylemiş şairler , din'ler ne anlatmış bırakacaksın bi kenara.. gülümseyeceksin hafiften ve işte yalan ; ?seni seviyorum' , bu kadar basit ..

gözlerime bakıyordu o sırada , ben susuyordum . çünkü boğuluyordum ben o sıra
cehennem ateşini tadıyordum ..
böylesine deniz mavisi gözler , böylesine cehennem ateşi bakışlar yoktu...

ben yalanını sevdim onun ..

gülümsedim ...

bu kadar mı yakışırdı bi insana yalan konuşmak ...

sustum ben ..
ve yine gülümsedim ...
ağrıyan yerlerim vardı , kanayan yerlerim ..
kalbim kanıyordu en çok .. sanki yıllardır kanamamışçasına..

tekrar baktı gözlerime , vücudumun eridiğini hissediyordum o an ...
ahh , o cehennem cehennem bakışlar...

ölüyorum tanrım ...

- madem sen yalan konuşmayı bilmiyorsun , hep doğru konuşuyorsun o halde .. hadi sen de bize doğru konuşmayı öğret , dedi..

masadakiler bana bakıyordu , ben ona bakıyordum .. denizler mavisi gözlerine bakıyordum ...

can kurtaran yok muydu buralarda bi yerde , boğuluyorum !!

- hadi ama , başlamayacak mısın? ..

ve ben başladım konuşmaya , gözlerine bakıyordum ...

- önce gözlerine bakacaksın karşındakinin , sonra tamamen yüreğini dinleyeceksin , vicdanını koyacaksın baş köşeye, için huzur bulacak söylerken .. en içten gülümseyeceksin

ve söyleyeceksin doğrunu ; ?seni seviyorum' !
....

kaçırdı gözlerini , yavaşça masadan kalktı

ve gitti ...

bir daha hiç göremedim onu ....