Ötesi yok yalnızlığın

Yağmur yağıyor sanki dışarı da, duyuyorum. zaten pek bi suskun bu eşyalar..
Hüzün köse bucak sarmış tenimi..
ahh yalnızlık , ahh ...

Ne yapsam çaresi yok, fayda vermiyor işte iyi olmak adına atılan adımlar,
Çabalar nafile..
yine sonlara geliyor sigaram ..
Amaaan olsun , yedek paketimde var nasılsa .. ne yapar yalnız olan bir insan..
Ne konuşur? Susarken, ne susar yalnızlığa?
....
Şu dışarısı da ne karanlıkmış canım , öğlen vakti bu kadar karanlık olur mu her yer..kentler bu kadar aptalca susar mı hiç ... Sahi siz hiç sessiz oldunuz mu?
Ben oldum .. Tam 4 yıl oldu sanırım...
Bu ev,
Bu oda,
Bu salon... Hep aynı dili konuşuruz onlarla; suskunluk...

Köşedeki odayı hiç sevmiyorum , zamanında Romalılar yaşıyordu sanırım bu odada..

Kafayı yemek üzereyim ..tanrım ,bir gövde gösterisi düzenlemeli şimdi intiharlar.. hayatın çığlıklarını duyuyorum .. bir şeyler yapmalıyım, bir şeyler yapmalıyım ...
Kurtulmalıyım bu kahrolası yalnızlıktan...
.....

Sanırım buldum ..
Konuşacak birisi lazım bana, öyle havadan sudan bahsedebileceğim. ya da o bana anlatmalı bişeyler... evet , evet bu olmalı ..

Hemen şimdi kalkıp gideceğim,
Bi ayna alacağım kendime ..

Fakat,

Yağmur yağıyor sanki dışarıda, duyuyorum ..
....
zaten pek bi suskun bu eşyalar..