Telefonda Duyduğu sesti o

18 yaşını doldurmuş her gencin hayalidir üniversiteli olmak. Meryem'inde hayaliydi. Meryem orta halli bir ailenin kızıydı. Yaşamayı, insanları, doğayı çok sever; yüzünden gülücüğünü hiç eksik etmezdi. Yeni bir başlangıç onu bekliyordu ve bu başlangıcın ona neler getireceğinden habersizdi..

Ailesinden uzakta geçireceği günler başlamıştı. Kampüsün ilk günü çok heyecanlı, ürkek ve meraklıydı. Herkese ismini, memleketini, kaç yaşında olduğunu merakla sormuş ve karşısındakini tanımaya çalışmıştı. Yüzündeki gülümsemeyi fark etmemek imkansızdı. Yeni arkadaşlıklar kurdukça daha çok mutlu olmuş, kendine güveni gelmişti. Peki İnsanları bu kadar çabuk tanıyabilir miydi? 

İktisadi ve idari bilimler kampüsünde eğitim görüyordu. Arkadaşlarına, öğretmenlerine ve okula çok kısa bir sürede alışmıştı. Alışılmayacak gibi de değildi. Her gün aynı senaryoları yaşardı. Kantinde arkadaşlarıyla oturup sohbet eder ve bir yandan da diğer insanları gözlemlerdi. Kantine önce  yeşil parkalılar gelir; aralarındaki dostluğu, samimiyeti ve içtenliği uzaktan sezer ve dostluk kurmak isterdi, sonra takım elbiseli bir grup gelir; onlarda da aynı duyguları ve aynı bağlılığı hissederdi. Bu durum onda bağlılık hissini uyandırmıştı. Her günü böyleydi. Bir genç kız olarak onların samimi davranışları ve birbirlerine bağlılıkları onu etkilemişti.

Günler geçerken kampüste başkanlık seçimleri yaklaşmıştı, Meryem'inde vizeleri.. En yakın arkadaşı Ayşe ile sınavlara hazırlanmıştı. Okulun ilk gününde tanışmış ve çok yakın dost olmuşlardı. Ayşe'nin ailesi de yanındaydı ve Meryem'i asla ayırt etmezlerdi. Ayşe ve ailesi Meryem'in en büyük şanslarından biri olmuştu. Bu arada seçimlere geri dönmek gerekirse; bu seçimlerde Meryem de tarafını belli etmiş bir gruba destek olmak istemişti. Hani demiştim ya bağlılık ve samimiyet onu etkilemişti diye kendisi de o etkinin içindeydi artık. İçine girdiği durumu çözmeye çalışırken ve grubu tanımaya çalışırken gözleri sürekli birini aramaya başlamıştı. Kimdi bu çocuk, nereden çıkmıştı ve neden gözleri onu aramaya başlamıştı?

Bu duyguyu ilk defa yaşıyordu. Onu her gördüğünde yüzünde saçma sapan bir gülümseme beliriverirdi. Çoğu zaman görmek istese de göremezdi onu. İdeolojileri onun için her şeydi ve hep çok yoğun olmuştu. Gruptaki arkadaşları tanıyordu ama Meryem hiç tanışmamıştı. Arkadaşlarıyla her buluşmasında onun da gelmesini bekledi ama o hiç gelmemişti. Vakti yoktu, yoğundu, meşguldü... Günler geçiyordu ve istenilen bir türlü olmamıştı. Final haftası yaklaşırken  Meryem derslerine yoğun bir şekilde çalışıyordu. Odasında ki küçük masada çalışmaya devam ederken telefonundan gelen bir mesaj sesiyle irkilmişti. Bir grup mesajıydı bu. Hastanede yatan bir arkadaşları için ve kana ihtiyaç duyulduğundan bahsedilmişti. Kan grubu uyanların da yardım etmesini rica etmişlerdi. Mesajın sonunda da iletişim bilgilerine yer verilmişti.

Meryem bu bilgileri okurken telefonunu bir anda elinden fırlattı ve birkaç dakika öylece kaldı. İletişim bilgilerindeki kişi uzun zamandır bir araya gelmek istediği kişiydi. O anda ne yapacağını şaşırmıştı. Kalbi o kadar hızlı atıyordu ki sesini duymamak imkansızdı.. Ellerinin titrediğini hissediyordu ve telefonu eline bir türlü alamamıştı. Hemen kendine gelmeliydi sonunda ona ulaşabileceği bir fırsat geçmişti eline ve bu öyle bir tesadüf ki, kan grubu hasta arkadaşlarına uyuyordu. Biraz sakinleşmişti ve telefonu eline aldı. Telefonu eline almıştı ama; şimdi ne diyecekti? ya da ne demeliydi? nasıl konuşmalıydı? Tekrar sakinledi ve telefon numarasını çevirdi.. Telefon her çaldığında kalbi daha hızlı atmaya başlamıştı. Sonunda telefonu açmıştı ve onun sesi kulaklarındaydı artık. Birkaç saniye kalakalmıştı. Tok bir sesi vardı ve o ses tüm yaşanmışlıklarını anlatabilirdi ona.. Her kelimesi o kadar çok güven doluydu ki daha çok inanmıştı Meryem.. Hemen devam etti: Kan grubunun uyduğunu ve yardımcı olabileceğini söyledi. Sanki onu hiç tanımıyormuş gibi.. Yine sesi kulaklarında iken şu an için kan bulunduğunu gerekirse iletişime geçeceğini söylemişti. Meryem'in İçi biraz daha rahatlamıştı, çok garip ve mutlu  hissediyordu. Duyguları daha çok artmıştı artık. Meryem o gün tekrar arar umuduyla telefonu elinden hiç bırakmamıştı ama bir daha arayan olmamıştı. Telefonda duyduğu sesti artık o...

Sizce bu onunla ilk ve son görüşmesi miydi?