Veresiye Yok

"Ali ata bak, Oya topu tut, Emel,ılık süt iç" ilkokul fişleri hepimizin hafızasındadır,hiç düşündünüz mü bu arkadaşlara ne oldu? Ben söyleyim:

Aliler,ata baka baka hayvansever değil,hayatlarını ganyan bayilere bağlayan birer kumarbaz oldular."Ya çıkarsa..."sloganı onların çalışmadan ,emek vermeden para kazandıran yaşam felsefesi oldu.

Oyalar, top mu oynadı zannediyorsunuz,zaten top oynamak erkeklerin işidir algısı vardır toplumumuzda.Onlarsa çağa ayak uydurarak sanal dünyada okey oynadılar;yeni kişilerle tanıştılar hatta aşık oldular,kaçtılar,yuvaları yıkıp eşlerini ve çocuklarını perişan ettiler.

Emeller, ılık süt yerine soğuk bira,şarap,rakı içtiler ve sarhoş masalarına meze oldular.

Bundan yirmi veya otuz yıl evvel özellikle esnafların dilinden düşürmediği ve her esnafın kapısında şu yazılıydı:"Veresiye vardır."Zincirleme marketlerin tüm mahallelerde boy göstermesi sonucu,bakkallar ve onların bu güzel sözleri tarih oldu.

Makam koltuğuna otururmuşcasına oturdu berberin koltuğuna,kendini mutlu hissediyordu.Güzelce saç traşı oldu,berberin,traş kolanyasını ensesine sürüp;

"Sıhhatler olsun,"deyince kalktı koltuktan -eline sağlık usta-üstünü başını silkeledikten sonra iş,ücreti vermeye gelmişti.Elini cüzdanına götürürken sordu:

-Ne kadar abi?

-50 lira.

-40 liram var olmaz mı?

-Zam geldi,olmaz,o geçen ayın ücretiydi.

-Ama abi kaç yıldır tanıyorsun beni,bana da mı?

-Evet,kardeşim,sana da,ne demişler dostluk başka alışveriş başka.

Elindeki parayı uzatarak:

-Bunu versem,gelecek ay üstünü tamamlasam...

-Veresiye yok kardeş hem gelecek ay bana traş olacağın nerden belli,koskoca şehir burası.