Aşk-ı Muamma

Ezelden beridir bu nefes dalgasında maskara olmuşuz biz
İsmimizmiş söylenen bilemedik manada Anka olmuşuz



Gerçi sanırdık, kalabalığın içinde kaybolmuşuz biz
Suret içinde göremedik, aslında ferd-i tenha olmuşuz



Katreler nehirlere, nehirler denizlere, denizler ummana yürür
Sana akmayan gözyaşlarımızda bülbül-ü fettân olmuşuz



Buz kesmiş bu tene elbise giysem ne çıkar
Yokluğunla bu gurbette, zaten çıplak olmuşuz



Senin vasfını cümle eşyaya yukarıdan söyleriz de
Kimse anlamaz bizi, sanki bir garip muamma olmuşuz



Yine de sözlerimle halime bakıp anlamak isterler bizi
Biz ne kelimeyiz ne de lakırdı, suretten öte cism-i mana olmuşuz



Arz-ı zemin, güneş ışığında erişti vahdet kaynağına
Kalmadı hiç karanlık, soğukluk; biz ışığınla âlem-i nâr olmuşuz



Senin haricindekiler bulanık görünür gönül aynamda
Uçup gitmiş kirim pasım nefesinle cism-i Yezdan olmuşuz



İnsanların boş sözlerinden bir şey anlamayız biz
Vasl-ı deryayız biz, âvaz-ı sâikadan müberra olmuşuz



Dilimin söylediği her harf sesinin resmine boyanmış
Rüzgârın estiği her yerde konuşulan dinlenen Aşk-ı Furkân olmuşuz



Bu gözlerle Cânan'ı surette gördüm deme sakın Cân
Biz o suretin içinde Zümrüd-ü Ankâ olmuşuz...