Ay Işığı

Ay ışığı altında

            siyah çocuklar mavi görünür

Bembeyaz sabun köpüğü ağartmasa da siyah tenini

           yine de mavi kalır

Mangal yüreği sevgi kavurur ateşte

Kömürü beyaz halkalar içinde kara gözleri

Ezilir renginden

          utanır gülerken

Gülmek beyaza özgü sanki

Kızar kendine kara denmesinden

Duyduğu yalnızca kendi kalp atışlarıdır

Sorunlar yumağının çilesini çözerken 

            elleri ayakları

Ağlar göz yaşı dökmeksizin

Anlatamaz derdini

           ne dinleyen

           ne anlayan bulunmaz

Dolanır içinde suçluluk duygusuyla

           savrulur yelin ucunda

Yargılar kendini

            davacı o

            davalı o

            savcısı

            yargıcı odur

Annesi bile sevse

Okşasa saçını

           yanağını

Seni seviyorum

          dese yaşarır

          beyaz halkalar içindeki kara gözleri

Durulanmak için daldığı beyaz denizköpüğü 

            vursa da tenine

Ancak ay ışığında mavidir o

Yapmak istediği hiçbir hayali olmadı gerçek

Yaptığı hep başkalarının istedikleridir

Baktı ay ışığında denize

Baktı göğe

Mavi ayda yok oldu karalığı

Deniz mavi

           gök maviydi

Baktı aya

           ay maviydi

Mavi ayda

           ten mavi

           deniz mavi

           gök mavi!