Ben Bilirim

'Korkuyorum' demiştim
'Sana bağlanmaktan
Daha da kötüsü
Gitmenden...'
Sense, öpücüklere boğarken beni
'Korkma' demiştin
'İnsan nasıl bırakır sol tarafını?'

Gittin...
Nasıl bıraktın sol tarafını?
Hala anlamış değil sol tarafım.

Şimdi,
Havada yalnızlığımın kokusu
Burnumun direği sızlıyor
Ya özlemekten
Ya ağlamaktan
Bilmiyorum...

Bir de 'ben' vardı
Kağıt aklığıyla mürekkebin arasında kaybolmuş
Ben...

Ben,
Yatağımdaki boşluktan korkup
Gecenin karanlığına sığınan
Belki hissedersin, duyarsın diye
Kafamı yastığa gömüp ağlayan
Ben...

Sen bilmezsin
Yalnızlığımın gecemi soğutuşunu
Lakin ben bilirim
Aşka uykusuz gecelerim var benim
Uyutmayan, unutulmayan...

Sen bilmezsin
Lakin ben bilirim
Öpücüklerin ısıtmadıkça
Kolların sımsıkı sarmadıkça
Sonsuz bir kış olacaktır bana ömür
Ben bilirim...

Yokluğunda her şey gibi soğuk ve boş
Yatağım, yanım, sesim...
Sen bilmezsin boşluğunu yatağın
Lakin ben bilirim
Bakışlarım bile bomboş kaldı gidişinle
Ben sana bakarken gözlerim ışıldardı
Bilirsin, sen söylerdin...
Lakin şimdi,
Bakıyorum
Ya seni görüyorum
Ya görmüyorum
Bilmiyorum...

Gidişinden sonra
Boş olmayan tek şey oldu yokluğun
Her şey bomboşken o dopdoluylu
Ona sığındım yalnızlığımdan kaçarken
Lakin yağmurdan kaçarken
Doluya tutulmak misaliydi
Tek kelime vardı o dopdolu boşlukta:
Sen...