Bir Bayram Sabahına Ağlarken Hayat

Yorgunum hayat.......................

Parmak uçlarımda kimliksizliğime eşlik eden
Tütün kokusu
Gözlerimde dinmek bilmeyen
Kuraklarıma sırdaş sonbahar yağmuru
Bulutlar dağılmaz bu yalnızlık mevsiminde
Bir bayram sabahına uyanırken sevinç
Ben gırtlağıma yapışan
Soysuz bir hüzün çığlığıyla tüketirim nefesimi
Yorgunum

Başucumda uyuttuğum papuç düşer aklımın ücralarına
Gözler kapanmaz uykuya sabahı bekler
Koltuğun üzerinde uyur
Yakasında huzur taşıyan mintan
Bir bayram sabahına uyanırken özlem
Hasret büyür avuçlarımın
yosun tutmuş ayalarında

şimdi
hangi sakalına ak düşmüş dedenin ellerine yüz sürer yüzüm
pembe yanaklı bir ninenin dizlerine düşer mi başım
hangi bulutun altında ıslanır yalnızlığım
yorgunum hayat
bir tetiğin şakaklarıma düşmesini beklerim
kızıl bir kıyamet sıcaklığında huzur
bir bayram sabahına uyanırken umut
ben
ümide alabora olurum sensizlik körfezinde

çoğul bir yalnızlık nöbetidir tutulan son demlerde
kalabalıklar aklamaz kirini öfkenin
nuruyla kin kusan bir güneşin,
çehresi düşmüş bir ayın altında
isyana döner adın
bir bayram sabahına uyanırken Züleyha
Iraklarda uyur hayata Yusuf

Gardı düşmüş bir hayatın soluğunda
Yaşlanır ömrüm
Yorgunum
Bir tutam karanfil kokar
kaybedilen huzur
Bir sıcak ekmek tadında kalmıştır aşk
Ve sen
Gözleri efkarımı dağıtan kadın
Nefesi deniz kokulum
Nimetim
Bir bayram sabahına uyanırken gözlerin
Gözlerim sensizliğe kapanır


Yorgunum hayat...................
Tut sana düşürdüğüm gözyaşımın rengini
Dinle uyuyan sözcüklerimin tenine uyanışını
Nefesim adına andımdır
Bir bayram sabahına ağlarken hayat
Ben
Ben
Son bir tebessüm uçuruyorum özgürlüğün bağrına
Gülüşüm
Gamzelerine takılsın