Bir Çiçek Açışı

Uzun bir cümlede geçiyordu adın

Anlamın dağınık odalarında

kelimeler heyelan olup

düşüyordu kapılara

Ne zaman yüzünün aksi düştü

isteğin durgun sularına

İçimde geçilmez sandığım dağ

sarsılarak yol verdi

Bir çiçek açışına

Kendine sarılmak gibi içinde yaşadığım mevsim

Önce söz uyudu

Bir mermer soğukluğu ile geldi akşam

Tam ortasından çatladı da

Duymadı kimseler

Göğün yüzündeki çiy taneleridir yıldızlar

Gündüzleri kalplerin üzerine düşen

Sonra söz uyandı

Dehşet sevinçle pencereye vuran sabahtan öğrendim

Karanlığın çizgisi

Umudun kağıdından silinebilirdi

Uzun bir cümlede geçiyordu adın

Adın geçiyordu bir kuş uçuşunda

Bir motif arasında

Bir mesai çıkışında

Bir ömrün alt yazısında

Adın bir çiçek açışıydı

Uykuları bölen