Bir Sendromun Belkilerinde

günlerden yine pazartesi
ben ayışığında bağlama melodisi
sen yarım kalmış bir bağlama üvertüsü
ve ben hep takılı kaldım senli notalarda
takılı kaldım sensiz tekrarlarda
gittikçe artmakta kederim
yine başladı aşk-efza makamından
en acı çığlıklarım
yine başladı hüzzam iniltilerim
oysa sen bir meyin tınısında
bense bir mayın tarlasında
mesafeler değildi saran etrafımı
dikenli teller değersiz kemanımdan
ne zaman çalmaya kalksam
daha bestelenmemiş aşkımı
kanar en olmadık zamanda ellerim
ve ben kanayan yaralarımın pansumanında
bir arabesk bunalımı yaşardım senden habersiz
oysa şuçu yoktu şarkıların
oysa şuçlu değildi pazartesi
boşver aldırma gitsin
bendeki kaypakça bir sendromdu
belki de....