Bölmesen Şiir Yazıyordum

Yorgun bir gece vakti yine,
Bomboş sokaklarda...
Sokak lambasının sızısı
Ve hafif bir rüzgar dışında
Hiç kimsenin ve hiç bir şeyin olmadığı...

Elleri cebinde, kafası yerde bir ben
Bir de tütüne giden işçi kadınlar geçti dibimden...

Bir rüzgar uğultusu bile yok,
Ayak seslerimin karıştığı...
Bir köpek havlaması eksik,
Sessiz çığlıklarıma katılan...
Sadece adımlarım asfalta yapışık,
Yüreğimde nar-ı aşk,
Fikrimde binlerce suskunluk...

Mütemadiyen boynuma değen soğukluk dışında
Hiç bir müphem duyguya bile yer yok bedenimde,
Yine her hücrem papatya soluğu,
Ruhumdaysa yokluğun soğukluğu,
Ölümden de katı...

Oysa titreyen sokak lambasının kör ışığında,
Bir kurbağa zıplar da kaçardı duvar kenarına...

...
Bölmesen şiir yazıyordum