Çocukluğumuz

Nerede çocukluğumda giydiğim o parka
Kadim dostun elleri kanar koşarken parka

Mahalle arası maç yapardık toz toprak sahada
Şimdilerin oyunları yükte hafif ama ağır pahada

Alışveriş merkezlerinin atası Izmir'de Kemeraltı'ydı
Kavgalı kavgasız maçlarımızda üç korner bir penaltıydı

Bakkal amcanın kendi aklımda ama unuttum adını
Bir de kutu büskivi ile kaymaklı açık yoğurdun tadını

Biz yoksak seslenirdi anneler balkondan sepet sallayarak
Basardık mavi pinokyoların pedallarına hayalleri sollayarak

Revaçtaydı karate kurslarından almak bir kuşak
Biz gazoz kapaklarından bile oyun bulan kuşak

Çivili futbol, bezirganbaşı, çelik çomak ve meşe
Evlerde üç kuşak gülümseyen balkonlarda neşe

Önemsenmezdi evlerin içi ya da sayısı odaların
Kölesi de değildik sanki günlük geçici modaların

Mutlak olurdu bıçkın ağabeylerle arkalarındaki dayıları
İçim acırdı iyi ki yasakladılar ayı oynatan ayıları

Akşam hava kararınca annelerin çağırışları
Yankılanırdı sokakta yemek hazır bağırışları

Ne oyuncağı ne dostumuzu sakınırdık
Ne de yokluktan dertlenip yakınırdık

Olanla yetinip kanaat etmekti bereketin başı
İhtiyaçlar için mutlaka beklenirdi ayın başı

Tabi ki karnede takdir teşekkür şartıyla
Bu asırda kaldık elimizde kredi kartıyla

Bir de kaybettiklerimizin derin hasretiyle
Ve acılarının, hem peşinatı hem taksitiyle...