Diakronik Söylem

G/üzdü gözlerinde büyüyen yabancı bakışlar...
Kimeydi o sözlerin,
O buz tutan cevaplar?

/ben sadece seni özlemiştim,sen farkında bile değildin/

ve ayrılığı bana terkedip gittin...
Aşkı bir şarkının nakaratına sığdıracak kadar
Bu yüzsüz ayrılığı gözlerimden okutacak kadar
Sessizliktin !

Görme !
Suları yanacak denizler biriktiriyorum gözbebeklerimde
Ve bütün gitmeleri kendime satıyorum sustuğum ayrılık gişelerinde...
Saçma sapan sebeplerim oluyor sessizliğime

Görme !'
Zifir kaçıyor gözlerimin ferine !
Hangi cümlede okusam adını
Yüklemi yabancı kalıyor kimliğime
Sen görünmüyorsun gözlerime...

Zamanın altını üstüne getirsem de nafile
Mağlubum işte !

Bu kara düşünceleri kim sokuyor
Allak bullak fikrime
Bilme !

Birbirinden habersiz ulaklar gönderiyorum gözlerinin g/izlendiği yerlere
İadeli bir sızıyım işte
Kimselere söyleme !

Lehçesi unutulmuş şiirler gibi evrensel bir k/ayıp oluyor sözcüklerim
Varlığın yüz çevirirken varlığıma
Yokluğun konu oluyor söylemlerime
Susmama ihtimal verme !

Yokluğunun istilası yakışmıyor yüreğime
Gel de günü geceye teslim etme !

Mecbursun işte
Söyle !
Ayrılığını bana terkedip gittin de bedenin nerede ?
Susma
Gençliğimin satırlarında kanayan adam,
Söyle
Ruh gibi yaşanır öyle ?

Ellerin nerede,
Gözlerin kiminle,
Tenin değiyor mu başka tenlere ?

Sen aynalara itimat etme !
Gel,
Beni dinle...

Bak halâ
Gözlerin gözlerimde
Ellerin avuçlarımın üşümelerinde
Ve her sabah tenini giyiyorum
Yalnızlıktan nasır tutmuş tenime !

(gel ve ruhunu kavuştur bedenine...)