Dokunma

yıkık duvarlarda
demir örtüler
yine mahpus teri kokuyor bronz çeşmeler

ar'ını yıka
aşkın kelamını düşürdüğün sayfalarda
ya da bırak bakir kalsın
dokunma

dokunma
çocuk resmi olsun o kurşun kalem

çöp adamlar adımlasın ahşap baharı
sen şişeler say diz boyu

hani her yudumda bir daha eksildiğin
ve sattığın ırmağı suya
çukur biriktiren derenin son zerrelerini koy avuçlarına
yağmurunu artır

ıslan eni konu
omuzlarından dökülünce cünüp çirkefin

ilahiler söylemeyi dene
kızıllaşınca şerefeler

o ezan kutsasın
alın çizgilerinden çekince şeytan avuçlarını
gökler şahadet etsin ki
dilin hala karanlık

yüreğinin zindanlarında zehir kıvamında
o şer şiirler
alıp başını gidemediğin terennümler

ya bir bakraca koy iç
ya da dök çalıntı kelimelerin üzerine
sus

sus uyanmadı
mendirek
şehir kopmadı henüz kendinden

ha bir eksiksin
ha bir fazla

farkında değil kuşlar
çirkin bir siluet var parmaklarını saydığım kayalıkta



yıkık duvarlarda
demir örtüler
yine mahpus teri kokuyor bronz çeşmeler

ar'ını yıka
aşkın kelamını düşürdüğün sayfalarda
ya da bırak bakir kalsın
dokunma

dokunma
çocuk resmi çizsin o kurşun kalem ...