Ey Aşk!......

Kozasında seheri beklerdi aşk
Büyümeyi olgun çırpınış sayardı
Raşeli kozada bir ömre yürek damıtılıyordu,
En çokta eylül ayı seviliyordu...
Kışkırtan yürek sızılarına dayanmaktı,
Ateşi kor rengi olana kadar yanmaktı belki de....





Her reaksiyon,
Olgunlaşma belirtisi
Ve kanatları güçlendirmekti
Kabuğu yırtıp çıkmak
Aşk adına cesurca uçmak için...







Küskünleri olacaktı elbette
Kavga adına
Yalnızlıkları...
Yarım kalmışlıkları...
Geceye güftesi acılı aşk nameleriyle
İnecekti...
Şehrin en sancılı doğumları yaşanacaktı...
Belki de ...







Ateşi har etmeye yürek yetecek
Zengin zalimlikleri adına,
Kor sayarak düşleri....







Ey aşk!
Küllerini savuran koç gibi yüreklere
Ve beynimize mıhlayan avcı sözlere...
Şiirin fatihlerine...
Kısacası dostane yüreklere
Serpilmeyen avuç dolu kurutulmuş gülleri
Belki döner aşk diye
Savurdum ...
Dönün diye....